In mijn babyfoto boek overheerst er duidelijk 1 categorie foto's: Ik samen met een dier. Beginnend tussen de voorpoten van een Deense Dog toen ik 3 dagen oud was tot onze woonkamer met lammetjes, grote konijnen, puppies en pony's.
Als je in de jaren 90 ergens in Nieuwegein Noord woonde en een hond had dan heb ik waarschijnlijk wel eens bij je aangebeld om te vragen of ik die hond uit mocht laten.

Op mijn 5e begonnen met paardrijles. Een hobby die al snel uit de hand is gelopen. Vanaf mijn 12e ook eigen pony's gehad waar ik vrijwel iedere dag, dag in dag uit, zelf voor gezorgd heb. Om 7 uur sochtends fietste ik thuis weg om de paarden te voeren en te verzorgen voordat ik nog een uur naar school moest fietsen.
Ervaring met gehoorzaamheidstraining voor honden. Verschillende rassen getraind.
Jarenlang op de dierenambulance in Utrecht gewerkt.

Ik ben ook wel okay met mensen, ben opgeleid om met kinderen te werken, maar als ik ergens op visite kom dan is er wel een vrij grote kans dat ik eerst de hond begroet. Gaat automatisch, kan het niet helpen.

Veel mensen met dieren hebben ooit een keuze gemaakt om een huisdier aan te schaffen en daar voor te zorgen. Bij mij thuis zijn er niet echt huisdieren. Het zijn meer adoptiekinderen met een vachtje en 4-potige vriendjes voor het leven. .

Naast honden en katten kan ik ook zorgen voor paarden, boerderijdieren, vogels, knaagdieren, enz.
Knuffelen met je ratelslang, hagedis of vogelspinnen gaat hem helaas niet worden. Wel ben ik bereid om een waterbak bij te vullen of een diepgevroren prooi in een hok gooien.

Voor dieren zorgen is niet iets wat ik zomaar leuk vind om te doen en waar ik graag voor kies. Het is meer een vanzelfsprekendheid, een reflex, automatisme. Ingebouwde feature. Een soort moeder instinct dat je hebt om je kinderen veilig te houden.